Το πρόβλημα της βίας στα σχολεία απέναντι στους εκπαιδευτικούς

Το πρόβλημα της βίας στα σχολεία απέναντι στους εκπαιδευτικούς είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια και το οποίο έχει μεγεθυνθεί και κορυφωθεί τη φετινή χρονιά.

Οι κοινωνικές συνθήκες απομόνωσης που δημιουργήθηκαν λόγω της πανδημίας την τελευταία πενταετία μαζί με την οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2009 θα μπορούσαν ίσως να εξηγήσουν το φαινόμενο.

Με το θέμα έχω ασχοληθεί και πριν ενάμιση χρόνο, με αφορμή την επίθεση μαθητών σε εκπαιδευτικό ΕΠΑΛ, που απολύθηκε δυστυχώς πριν καν πει την άποψή του.

Αυτοί οι οποίοι βιώνουν περισσότερη βία στα ελληνικά σχολεία είναι οι εκπαιδευτικοί, με άδικες επιθέσεις από μαθητές και γονείς, με στόχο τον εκφοβισμό τους.

Όλοι όσοι είμαστε μάχιμοι στην εκπαίδευση, έχουμε παρατηρήσει ότι τα τελευταία χρόνια η βία που ασκείται στους εκπαιδευτικούς εμφανίζεται τόσο λεκτικά από τη μεριά γονέων και μαθητών όσο και από την αύξηση των παραβατικών συμπεριφορών των μαθητών.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Πυροβολισμούς με αεροβόλα,  γρονθοκοπήματα από γονείς, πυρκαγιές στους σχολικούς χώρους; Καθημερινά καταγράφονται περιστατικά εμπλοκής μαθητών και γονέων με εκπαιδευτικούς στα οποία περιστατικά, πριν καν διερευνηθούν οι παράμετροι, κατηγορούμενοι και ένοχοι καταδεικνύονται οι εκπαιδευτικοί από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Όταν βέβαια μετά από καιρό αποδοθεί δικαιοσύνη και η απόφαση δικαιώσει τους εκπαιδευτικούς το κακό έχει ήδη γίνει.  Από τη μια οι εκπαιδευτικοί έχουν στιγματιστεί αλλά και από την άλλη κανένας δεν προτίθεται να ζητήσει από αυτούς συγγνώμη για όλα όσα πέρασαν.

Φυσικά δε θέλω με όλα αυτά να αγιοποιήσω τους εκπαιδευτικούς, αφού σίγουρα υπάρχουν κάποιοι λίγοι των οποίων η συμπεριφορά μπορεί να είναι μη αποδεκτή. Δεν μπορεί όμως μία μικρή ελάχιστη μειοψηφία να εκθέτει όλο τον κλάδο.

Με ένα το νομοθετικό Πλαίσιο το οποίο είναι ομιχλώδες και αόριστο και με τα περιστατικά βίας στα σχολεία να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο η καθημερινότητα των εκπαιδευτικών στα σχολεία είναι ανυπόφορη.

Τι θα πρέπει να γίνει;

• Καταρχάς ενημέρωση Γονέων και Κηδεμόνων, σχετικά με τους κανονισμούς λειτουργίας της σχολικής μονάδας.
• Καλλιέργεια σχέσης εμπιστοσύνης εκπαιδευτικού και γονέα, έτσι  ώστε οι ίδιοι οι γονείς να καταλάβουν ότι οποιαδήποτε παρατήρηση – παράπονο γίνεται είναι  στο πλαίσιο βελτίωσης  της συμπεριφοράς των μαθητών μας και όχι αντιπαράθεσης.
• Θωράκιση του νομικού πλαισίου από την πολιτεία έτσι ώστε και να μην αφήνονται ατιμώρητοι όσοι αποδεικνύεται ότι συκοφαντούν ανυπόστατα τους εκπαιδευτικούς.
• Τα σχολεία είναι αντανάκλαση της κοινωνίας, άρα όλοι καταλαβαίνουμε ότι η κοινωνία μας, μετά από μία δεκαπενταετή κρίση οικονομική και κοινωνική βρίσκεται σε ένα σημείο βρασμού είναι έτοιμη να ξεσπάσει απέναντι σε οποιονδήποτε και σε οτιδήποτε.
• Να δίνονται οι κατάλληλες  εποικοδομητικές λύσεις όπου χρειάζεται για να αποφεύγονται οι συγκρούσεις οι οποίες μόνο κακό κάνουν στο ελληνικό σχολείο.
  Τα μέσα μαζικής επικοινωνίας όσο και οι ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας να αποδώσουν στους εκπαιδευτικούς το πραγματικό τους επιστημονικό ρόλο.
• Οι γονείς να σέβονται το έργο του εκπαιδευτικού.
• Τα παιδιά να σέβονται την εργασία των εκπαιδευτικών.
• Να δοθεί περισσότερος χρόνος στους εκπαιδευτικούς να ασχοληθούν με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν που οι μαθητές.
• Να δοθεί ελευθερία παρέμβασης των εκπαιδευτικών στις οικογένειες των μαθητών που χρειάζονται βοήθεια.
• Να διοριστούν οι κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι σε κάθε σχολείο έτσι ώστε να δημιουργηθεί μία ισχυρή ομάδα αντιμετώπισης των καθημερινών καταστάσεων.

Τα πράγματα, δυστυχώς, χρόνο με το χρόνο αντί να καλυτερεύουν γίνονται χειρότερα και θα γίνουν ακόμη περισσότερο χειρότερα αν δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό από ό,τι κάναμε τα προηγούμενα χρόνια.

Πριν είναι πολύ αργά, πριν θρηνήσουμε θύματα.

Πριν πέσουμε πάλι από τα σύννεφα

Τώρα πρέπει.

* Ο Γρίβας Αθανάσιος,  είναι Π,
Διευθυντής  στο 18 Δ.Σ  Αμαρουσίου   εργάζεται  στο ΚΕΔΑΣΥ   Β  ΑΘΗΝΑΣ

Δείτε επίσης:

Εργασία και χαρά…(;) Αυξάνονται τα «παιδιά με το κλειδί»