fresh-education
Είσαι δάσκαλος. Έχεις σπουδάσει ψυχολογίες, διδακτικές, παιδαγωγικά κι εργάζεσαι σε μια τάξη με 23 παιδιά. Ετοιμάζεις τη διδασκαλία σου στο σπίτι, ξοδεύεις υλικά δικά σου που το υπουργείο δε σου παρείχε σχεδόν ποτέ, με έναν πενιχρό μισθό, πετσοκομμένο. Στο σχολείο δεν προλαβαίνεις να πας ούτε στην τουαλέτα, ειδικά αν έχεις Α τάξη.
Και στην εποχή της πιστοποίησης των πάντων, που ακόμα και για να καρφώσεις ένα καρφί στα νέα σχολικά κτίρια παίρνεις άδεια από την πιστοποιημένη αρχή (!!!), ο εκπαιδευτικός καλείται να κάνει τα πάντα, κι ας μην έχει καμία σχέση το επιστημονικό του αντικείμενο! Έτσι, στα σχολικά γεύματα καλούμαστε να ελέγχουμε “μικροσκοπικά και μακροσκοπικά” την ποιότητα των γευμάτων καθημερινά και όταν π.χ. υπάρχει απεργία να ειδοποιούμε τουλάχιστον μία εβδομάδα πριν την εταιρεία, η οποία μπίζνα κάνει, λεφτά παίρνει, ας αναλάβουν άλλοι τις ευθύνες των τυχουσών αλλοιώσεων των προϊόντων.
Εντάξει, ρε εγκέφαλοι εκεί στο ΥΠΕΘ, το έχετε τερματίσει! Επειδή δεν μπορείτε να έχετε αίθουσες, κουζίνες και τραπεζοκόμους, δίνετε ένα ταπεράκι και τελειώσατε. Τσεπώνει κι η εταιρεία το χρήμα κι όλα καλά. Τα υπόλοιπα μπορεί να τα κάνει ο δάσκαλος, ε;
Είμαι σίγουρος ότι έχετε σκεφτεί να καθαρίζουμε τις αίθουσές μας στην αρχή και μετά όλο το σχολείο. Αλλά όχι, είναι κι η μπίζνα στη μέση. Εταιρείες καθαρισμού, με καθαρίστριες που παίρνουν 3€.
www.facebook.com/panatsopa
Για την έμπρακτη αποδοχή του ρόλου αυτού αποκλειστικώς υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί.
Εξάλλου είναι γνωστό πως οι εκπαιδευτικοί έχουν ιστορία στην αποδοχή ρόλων που δεν περιλαμβάνονται ούτε στα καθήκοντά τους (με την προϋπόθεση ότι εργάζονται ως υπεύθυνοι επαγγελματίες και όχι ως σωτηριολογούντες ιεραπόστολοι) ούτε έχουν κάποια σχέση με την παιδαγωγική και διδακτική επιστήμη.
Λαμπρό παράδειγμα η επιλεγόμενη «Ευέλικτη Ζώνη»… Ακολουθεί ένα απόσπασμα από παλαιότερη Δήλωση «για μη εφαρμογή της “ ‘ανοιχτής’ θεματικής” και των “ενδεικτικών θεματικών περιοχών” της ‘ευέλικτης ζώνης’»:
«(Η Ευέλικτη Ζώνη) αποτελεί πρόσφορο πεδίο για άσκηση αυθαίρετων (και υπό τον αδίστακτο μανδύα των ‘ενδιαφερόντων’ των μαθητών) ‘δράσεων’ και ‘θεματικών’, με το “γνώθι σαυτόν” (ενν. των εκπαιδευτικών) να ρίπτεται στον βούρκο της άγνοιας ή να περιφέρεται προς πώληση στις πολιτικώς ορθές αγορές των ιεραποστολών του ‘καλού’, του ‘σωστού’, της ‘σωτηρίας’ και της αυταρέσκειας… Με τους υπεύθυνους “Έργου Ευέλικτης Ζώνης” να θεωρούν τους μαθητές απροσάρμοστους, εφ’ όσον ισχυρίζονται ανενδοίαστα πως η Ευέλικτη Ζώνη αποβλέπει στην “ενδοπροσωπική και διαπροσωπική προσαρμογή τους”. Προφανώς κατάλληλοι εκπαιδευτικοί (πέραν των ρόλων που ασμένως αποδέχονται ως ευελικτοζωνίτες: από περιβαλλοντολόγοι και διατροφολόγοι έως ειδικοί ‘διαπολιτισμολόγοι-πολυπολιτισμολόγοι’, βοτανολόγοι κ.λπ. κ.λπ.) θα ‘παίξουν’ και τον ρόλο του ψυχαναλυτή. Σε ομαδικές (σε κύκλο, παρακαλώ) και ‘ομαδικοσυνεργατικές’ σωτήριες ψυχαναλύσεις…»