fresh-education
Υπουργέ μου…
Της Παιδείας οι ρίζες είναι πικρές, αλλά οι καρποί γλυκείς! Αυτό το απόφθεγμα του Αριστοτέλη, αντικατοπτρίζει απόλυτα το μέγεθος της προσφοράς του δασκάλου προς τη νεολαία!
Όλοι γνωρίζουν πως η εργασία του δασκάλου στα Ελληνικά Σχολεία είναι μεγάλη σε όγκο, λεπτή σε ποιότητα και βαρειά σε ευθύνη!
Ο σκληρά εργαζόμενος και με αντίξοες συνθήκες, κυρίως στις ακριτικές και νησιωτικές περιοχές, Έλληνας εκπαιδευτικός, πρέπει τουλάχιστον να αναγνωριστεί… εμπράκτως από την Πολιτεία η προσφορά του!
Αλλά ο Έλληνας δάσκαλος (όλων των βαθμίδων),πολλά δίνει και ελάχιστα παίρνει από αυτή.
Όμως, δεν διαμαρτύρεται… Γιατί γνωρίζει πως: Όταν παίρνεις, γεμίζουν τα χέρια… Όταν δίνεις, γεμίζει η καρδιά!
Το Υπουργείο Παιδείας ασφαλώς γνωρίζει πως ο Έλληνας εκπαιδευτικός είναι ο αφανής στρατιώτης του πνεύματος, που στέκεται στην ελληνική έπαλξη και φωτίζει την νεολαία, αλλά δεν αρκεί μόνο αυτή η αναγνώριση…
Πέρα από… το πνεύμα, υπάρχει και το σώμα! Και αυτό… χρειάζεται τροφή, ένδυση, υλικά αγαθά!
Σ’ αυτές τις ανάγκες δεν ανταποκρίνεται ο μισθός του που είναι τρεις φορές κάτω από το μισθό του Ευρωπαίου συναδέλφου του! Πώς να τα βγάλει πέρα; Στην επαρχία και τα νησιά, με την έλλειψη σπιτιών και με τεράστια ενοίκια; Ο μισθός του καλύπτει μετά βίας ένα δεκαπενθήμερο!
Υπουργέ της Παιδείας, πρέπει να… περάσετε από το Υπουργείο Οικονομικών και να τους δηλώσετε: Απαιτώ και δεν επαιτώ! Έτσι ώστε ο Έλληνας δάσκαλος να… εισπράξει, πέρα από τους επαίνους και κανένα ευρώ, για την επιβίωσή του! Καθώς, σχεδόν το σύνολο των εκπαιδευτικών διορίζονται μακριά από τον τόπο καταγωγής τους.
Φανταστείτε λοιπόν, έναν εκπαιδευτικό που εργάζεται στη Γαύδο και τις γιορτές πρέπει να πάρει το πλοίο και να φτάσει στην Αλεξανδρούπολη. Με τα λιγοστά χρήματα δεν φτάνει ούτε στη μισή διαδρομή! Ε, είναι ντροπή, να τον… πετάξουν στη Φαλκονέρα!
Υπουργέ, τολμήστε και απαιτείστε!
* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγωγής.
Γ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
9 χρόνια λιτότητα, μήπως πρέπει να ζητήσουμε αυξήσεις;
«Εμείς κάνουμε κάθε προσπάθεια
να μπορέσουμε να αυξηθούν οι μισθοί…»
Κ. Γαβρόγλου 6/10/2017
Βαδίζοντας εννέα ολόκληρα χρόνια μέσα στην έρημο των μνημονίων οι εκπαιδευτικοί έχουμε έρθει αντιμέτωποι με δραματικές μειώσεις στους μισθούς μας που φτάνουν ακόμα και στο 40%.
Οι περικοπές στην Παιδεία από το 2010 φτάνουν περίπου τα 2,3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο, με σχεδόν 1,4 δισεκατομμύρια από αυτά να προέρχονται από τους μισθούς των εκπαιδευτικών. Οι κυβερνήσεις των μνημονίων κατάφεραν να επιβάλλουν φτώχεια διάρκειας για το σύνολο των εκπαιδευτικών όπως και όλων των εργαζομένων και ιδιαίτερα στους νέους και στους αναπληρωτές που βρίσκονται σε απόγνωση. Με τα μισθολόγια 4024/11 και 4354/15 μείωσαν τους μισθούς μας , ιδιαίτερα αυτών με λίγα χρόνια υπηρεσίας που κατακρεουργήθηκαν, κατήργησαν από 1/1/2013 τα δώρα, κατήργησαν επιδόματα, αύξησαν τις κρατήσεις κάθε είδους και επέβαλλαν νέες ,πάγωσαν για πολλά χρόνια τα ΜΚ, μείωσαν τα αφορολόγητα όρια, αύξησαν την φορολογική μας επιβάρυνση. Παράλληλα αύξησαν το διδακτικό μας ωράριο, που ισοδυναμεί με μείωση μισθού, φόρτωσαν τον εκπαιδευτικό με απίστευτο όγκο γραφειοκρατικών εργασιών, ενώ εξαφάνισαν το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης!
Μετακινούν 1 στους 4 εκπαιδευτικούς σε πολλά σχολεία με δικά τους έξοδα, και καθήλωσαν χιλιάδες συναδέλφους μακριά από τις οικογένειες τους, λόγω δραματικής μείωσης των μεταθέσεων και αποσπάσεων, αναγκάζοντας τους σε διπλά σπίτια και διπλά έξοδα!
Αν λάβουμε υπόψη μας ότι οι εκπαιδευτικοί ήταν οι χειρότερα αμειβόμενοι δημόσιοι υπάλληλοι επί δεκαετίες, οι συγκεκριμένες περικοπές οδήγησαν τους εκπαιδευτικούς σε τραγική κατάσταση. Με βάση στοιχεία του δικτύου «Ευρυδίκη», οι μικτές ετήσιες αποδοχές των Ελλήνων εκπαιδευτικών, βρίσκονται στο μισό περίπου των μισθών των εκπαιδευτικών των χωρών της Ευρωζώνης, ξεπερνώντας μόνον τους μισθούς των εκπαιδευτικών της Εσθονίας, Σλοβακίας, Λεττονίας, Λιθουανίας. H έκθεση του ΟΟΣΑ αποτυπώνει ότι ο μισθός του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα είναι στο μισό επίσης των χωρών του ΟΟΣΑ και κατατάσσει την χώρα μας στις 10 «worst paid countries» πίσω ακόμα από τη Χιλή και την Σλοβενία!
Η ανελέητη και διαρκής λεηλασία των μισθών, η αυξανόμενη φοροληστεία, ο βραχνάς των στεγαστικών δανείων που έμειναν ανέπαφα, το αυξανόμενο κόστος ζωής, έχει οδηγήσει χιλιάδες οικογένειες εκπαιδευτικών και όλων των εργαζομένων σε αδυναμία να συντηρούν με επάρκεια τις οικογένειές τους. Δυστυχώς ούτε για το μισθολόγιο ούτε για το ασφαλιστικό που εξανεμίζει συντάξεις, επικουρικά, εφάπαξ και διευρύνει τα όρια συνταξιοδότησης μέχρι θανάτου, δεν υπήρξαν οι αντίστοιχες της βαρύτητας τους κινητοποιήσεις από τους εργαζόμενους συνολικά και ειδικά από τον κλάδο, ενώ οι αντιδράσεις της ΟΛΜΕ ήταν από αναιμικές έως ανύπαρκτες.
