fresh-education
Ενδοσχολική επιμόρφωση 15 ωρών: Είναι αρκετό να θεωρηθεί ως ενδοσχολική επιμόρφωση, η επιμόρφωση που γίνεται εντός σχολείου και απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς του, από έναν Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου, από κάποιον εκπαιδευτικό φορέα ή πρόκειται για κάτι διαφορετικό; Ποιες είναι οι προδιαγραφές για να χαρακτηριστεί μια επιμόρφωση ως ενδοσχολική;
Το άρθρο 95 του νόμου Κεραμέως 4823/2021 για την ενδοσχολική επιμόρφωση (15 ωρών) αναφέρει τα εξής:
Ενδοσχολική επιμόρφωση
1. Με απόφαση του Διευθυντή ή Προϊσταμένου της σχολικής μονάδας πραγματοποιούνται, σε επίπεδο σχολικής μονάδας, επιμορφωτικά σεμινάρια, συνολικής διάρκειας τουλάχιστον δεκαπέντε (15) ωρών ανά σχολικό έτος.
2. Με απόφαση του Διευθυντή ή Προϊσταμένου της σχολικής μονάδας καθορίζεται η θεματολογία των επιμορφωτικών σεμιναρίων με βάση ιδίως: α) τις ανάγκες της σχολικής μονάδας, β) τον φορέα υλοποίησης της επιμόρφωσης.
3. Τα επιμορφωτικά σεμινάρια διενεργούνται εκτός του διδακτικού ωραρίου.
Λέξεις/φράσεις του άρθρου 95, όπως: “επιμορφωτικά σεμινάρια εκτός του διδακτικού ωραρίου”, “φορέα υλοποίησης της επιμόρφωσης”, προσδίδουν ένα μη δυναμικό χαρακτήρα στην ενδοσχολική επιμόρφωση που δεν έχει σχέση με διαστάσεις που μπορεί να λάβει, όπως αυτές αναλύονται βιβλιογραφικά.
Ενδεικτικά, η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, σε έκθεσή της, έχει αναφερθεί και αναλύσει το τι είναι η Ενδοσχολική επιμόρφωση, ως εξής:
Ενδοσχολικές Επιμορφώσεις
Η ενδοσχολική επιμόρφωση θεωρείται ως η κυριότερη και αποτελεσματικότερη διαδικασία μέσω της οποίας η επαγγελματική κοινότητα του σχολείου συμβάλλει στη διαρκή επαγγελματική μάθηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών.
Ως μορφή επιμόρφωσης η ενδοσχολική, έχει το πλεονέκτημα ότι συντελείται μέσα σε αυθεντικές καταστάσεις τάξης και σχολείου, που σημαίνει ότι ισχυροποιεί τις αμοιβαίες σχέσεις της σχολικής πράξης με τη σύγχρονη ψυχοπαιδαγωγική θεώρηση, σύνδεση η οποία αποτελεί σταθερό αίτημα των εκπαιδευτικών, οι οποίοι απαιτούν οι θεωρίες να έχουν σαφείς και εμφανείς προεκτάσεις στις εκπαιδευτικές πρακτικές της τάξης και της σχολικής μονάδας.
Επιπλέον, η ενδοσχολική επιμόρφωση έχει τη δυνατότητα να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εκπαιδευτικών, καθότι αυτές διαφοροποιούνται στις διαδοχικές φάσεις της επαγγελματικής καριέρας τους (Hargreaves & Fullan, 1995).
Τέλος, η ενδοσχολική επιμόρφωση παρέχει στο εκπαιδευτικό σύστημα τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τους πολύτιμους, αλλά αναξιοποίητους, εκπαιδευτικούς πόρους που κατέχει και οι οποίοι προέρχονται από την εμπειρία και ειδημοσύνη πλήθους εκπαιδευτικών.
Αναφέραμε παραπάνω ότι οι επαγγελματικές κοινότητες μάθησης, χωρίς να εγκαταλείψουν την ανάπτυξη αποτελεσματικών διδακτικών ικανότητων και εκπαιδευτικών πρακτικών, πρέπει να επεκταθούν και σε προβληματισμούς και διαδικασίες που αφορούν στη μελέτη των πολύπλοκων δομών του σχολείου και των σχέσεων του με τις εξωτερικές κοινωνικο-πολιτισμικές παραμέτρους που επηρεάζουν σημαντικά τα μαθησιακά αποτελέσματα και τη σχέση τους με το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Για την προσέγγιση, λοιπόν, των ουσιωδών αυτών ερωτημάτων, είναι αναγκαίο το σώμα των εκπαιδευτικών, ως επαγγελματική κοινότητα μάθησης, να αξιοποιήσει τον στοχαστικό διάλογο και τον συλλογικό κριτικό αναστοχασμό (Stoll et al., 2006· Brookfield, 2007· Servage, 2008), για να αναζητήσει εναλλακτικές δυνατότητες και προοπτικές, σε σχέση με τις κυρίαρχες κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες. Το πώς μπορούν να γίνουν όλες αυτές οι απαιτητικές διαδικασίες πρέπει να αποτελεί το πρώτο βήμα των ενδοσχολικών επιμορφώσεων.
Για τη συμβολή των ενδοσχολικών επιμορφώσεων στην επαγγελματική μάθηση και ανάπτυξη, πρέπει να συντρέχουν και άλλες προδιαγραφές, τις οποίες οι Grundy & Robison (2004:158) ανακεφαλαιώνουν σε επισκόπηση σχετικής βιβλιογραφίας:
• συνάφεια με τις ανάγκες που εντοπίζονται σε επίπεδο σχολείου από τους εκπαιδευτικούς,
• έλεγχος του προγράμματος επαγγελματικής ανάπτυξης από τους συμμετέχοντες,
• πρόσβαση σε εμπειρογνωμοσύνη για τη διευκόλυνση της μάθησης αντί για την παροχή προγραμμάτων,
• υιοθέτηση συλλογικής και συνεργατικής οργάνωσης προγραμμάτων,
• αρχές εκμάθησης της δράσης (δηλαδή, η ανάπτυξη είναι μια διαδικασία μάθησης, η οποία με τη σειρά της βασίζεται σε έρευνες πρακτικών και σε κριτικό αναστοχασμό για τις διαδικασίες αλλαγής),
• μεγαλύτερα χρονικά πλαίσια που επιτρέπουν την ανάπτυξη, μέσω κύκλων δράσης και προβληματισμού,
• αναγνώριση της ανάγκης για σχολική μεταρρύθμιση και αναδιάρθρωση ως βάσης βελτίωσης, καθώς και της επαγγελματικής ανάπτυξης και αλλαγής.
Δείτε επίσης:
Έρχεται νέα επιμόρφωση Β’ επιπέδου ΤΠΕ για εκπαιδευτικούς
Διαβεβαίωση Γ.Γ. κ. Κόπτση: Υπάρχει χρόνος στα σχολεία για συνεδριάσεις
