ΟΙΕΛΕ: “Οργή στον κλάδο για τις δηλώσεις της Υφυπουργού Παιδείας..”

Ανακοίνωση της ΟΙΕΛΕ: “Οργή στον κλάδο για τις δηλώσεις της Υφυπουργού Παιδείας περί …«προστατευτικού για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς»  νόμου Κεραμέως, όταν μέσα σε 3 χρόνια έχει απομακρυνθεί από τη θέση του άνω του 30% των συναδέλφων μας!!”

Ακραία πρόκληση εις βάρος του κλάδου μας από την Υφυπουργό Παιδείας! Απαντώντας σε ερώτηση του Βουλευτή του ΚΚΕ κ. Γ. Δελή στη Βουλή, η κ. Ζέτα Μακρή έδωσε απαντήσεις που εξόργισαν χιλιάδες συναδέλφους μας σχετικά με το νόμο Κεραμέως και την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι με το νόμο αυτό – που σχεδιάστηκε από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων – «δημιουργήθηκαν  οι προϋποθέσεις να διατηρηθούν και να γίνουν πιο μακροχρόνιες και πιο σταθερές (!!!) οι σχέσεις εργασίας». Όλα αυτά τη στιγμή που την τελευταία τριετία έχει απομακρυνθεί από τη θέση του το 30% των ιδιωτικών εκπαιδευτικών (πάνω από 3500 εκπαιδευτικοί) και με τις εργασιακές μας σχέσεις να έχουν επιδεινωθεί σημαντικά! (Διαβάστε εδώ την πλήρη ανάλυση του νομικού μας επιτελείου για τον Ν. 4713/2020, γνωστό  και ως «Νόμο Κεραμέως»).

Θα απαντήσουμε σημείο προς σημείο στις απαράδεκτες αυτές δηλώσεις, για να μάθει κάθε πολίτης την αλήθεια και να διαπιστώσει και ο πιο καλοπροαίρετος απέναντι στην κυβέρνηση πόσο διαφέρει η προπαγάνδα από την πραγματικότητα.

• Ζ.Μ.: «Οι συμβάσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών δεν είναι πια διετείς,  είναι αορίστου χρόνου, δεν υπάρχει ανασφάλεια, δεν υπάρχει αυτή η αβεβαιότητα που ήταν μέχρι τότε για τους εκπαιδευτικούς».

Η αλήθεια: Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί την πρώτη διετία είχαν ορισμένου χρόνου συμβάσεις οι οποίες μπορούσαν να καταγγελθούν μόνον για σπουδαίο λόγο. Πλέον, ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός μπορεί να απολυθεί ακόμη και τη δεύτερη ημέρα (!) της θητείας του. Το πιο σημαντικό «κίνητρο» όμως για την ψήφιση του νόμου ήταν η δυνατότητα απόλυσης πριν συμπληρωθεί ένα πλήρες εργασιακό έτος, ώστε ο εκπαιδευτικός να μην δικαιούται αποζημίωση. Η ρύθμιση αυτή είναι ο ορισμός της ανασφάλειας!

• Ζ.Μ.: «Σε ό,τι αφορά την κακή ή την καλή εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας, εν προκειμένω στις σχέσεις παροχής εργασίας από τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, πάντοτε τον τελευταίο λόγο τον έχουν τα δικαστήρια, ποτέ το υπουργείο και αλίμονο αν τον είχε. Εάν θεωρούν ότι έγινε καταχρηστική άσκηση δικαιώματος βεβαίως πρέπει να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, γιατί και εκείνοι οι εργοδότες οι οποίοι κάνουν τέτοια χρήση των δυνατοτήτων που τους δίνει η νομοθεσία -καταχρηστική εν προκειμένω- πρέπει και εκείνοι να τιμωρηθούν».

 

Η αλήθεια: Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί έχουν διοριστήριο του κράτους και θα έπρεπε, πριν τον …τελευταίο λόγο των δικαστηρίων, να υπάρχει γνωμοδότηση της αρχής που προσλαμβάνει αλλά και απολύει (του Υπουργείου Παιδείας). Τούτο ίσχυε επί δεκαετίες, πριν – αρχικά και για λίγο – ο κ. Αρβανιτόπουλος και μετέπειτα η κ. Κεραμέως παραδώσουν τις εργασιακές μας σχέσεις βορά στις ορέξεις των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων. Διότι οι εν λόγω Υπουργοί γνώριζαν πολύ καλά ότι κανείς εκπαιδευτικός δεν έχει το χρόνο και το χρήμα για μακρόχρονη νομική μάχη που διαρκεί περίπου 3-5 έτη και μπορεί να στοιχίσει μέχρι και 10.000 ευρώ. Για το λόγο αυτό, και για να προστατευθεί το αγαθό της εκπαίδευσης και η διαφάνεια, οι νομοθέτες στο παρελθόν είχαν θεσμοθετήσει ανεξάρτητες επιτροπές (όπως συμβαίνει με τα educational tribunals σε ΗΠΑ και Βρετανία), όπου οι εκπαιδευτικοί μπορούν να προσφύγουν, ώστε πολύ γρήγορα και χωρίς κόστος να δικαιωθούν ή να απολυθούν οριστικά. Η ΟΙΕΛΕ έχει καταθέσει ορθολογικές προτάσεις για τις απολύσεις που δεν έχουν, φυσικά, ληφθεί υπόψη, καθώς μέχρι σήμερα η πολιτική του Υπουργείου Παιδείας είναι απολύτως μονομερής υπέρ των εργοδοτών.

 

Το πιο σημαντικό στη δήλωση είναι η έμμεση παραδοχή της κ. Μακρή ότι δεν θέλει το Υπουργείο Παιδείας να έχει την οποιαδήποτε ουσιαστική εποπτεία στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Και φυσικά όλοι γνωρίζουμε για ποιο λόγο. Ακριβώς, διότι κάποιοι δεν θέλουν να τιμωρηθούν οι παραβάτες ιδιοκτήτες, παρά το γεγονός ότι στον εκπαιδευτικό νόμο 682/77 προβλέπονται ποινές! Θα θυμίσουμε στην κ. Μακρή ότι από τις 49 καταγγελίες της ΟΙΕΛΕ που κατατέθηκαν πέρσι, μόλις οι 2 (!) «εξετάστηκαν» και, φυσικά, κανείς ιδιοκτήτης δεν «βρέθηκε» ένοχος… 

• Ζ.Μ.: «Η πρόσληψη, η απασχόληση, η λύση, ή η ανάκληση της λύσης   των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων δεν είναι αρμοδιότητα του υπουργείου μας».

Η αλήθεια: Θα περίμενε κανείς η αρμόδια για την ιδιωτική εκπαίδευση Υφυπουργός να γνωρίζει καλύτερα το νομοθετικό πλαίσιο κι όχι να υιοθετεί τις απόψεις των εργοδοτών μας… Η πρόσληψη είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας που ελέγχει, εάν οι εκπαιδευτικοί διαθέτουν τα κατά το νόμο τυπικά προσόντα. Η απασχόληση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών καθορίζεται από την ευρύτερη εκπαιδευτική νομοθεσία (βλ. Ν. 1566/1985) και όχι από την κοινή εργατική! Όσο για την λύση ή την ανάκληση της λύσης, πράγματι το Υπουργείο Παιδείας έχει τυπική αρμοδιότητα, ωστόσο εκδίδει διαπιστωτικές πράξεις που μπορούν να ανακληθούν, εάν οι διαδικασίες ενός ιδιωτικού σχολείου δεν είναι σύμφωνες με το νόμο.

• Ζ.Μ.: «Πράγματι, ο ν. 4713/2020 ψηφίστηκε στην περίοδο της πρώτης τετραετίας της Κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ο σκοπός και ο στόχος ήταν να υπάρχει ισορροπία στο πλαίσιο της ιδιωτικής εκπαίδευσης μεταξύ του εργοδότη και των εργαζομένων. Εξασφαλίζει (!!) τα εργασιακά δικαιώματα».

Η αλήθεια: Προκαλούμε την Κυρία Υφυπουργό να επαναλάβει τη δήλωσή της ενώπιον ακροατηρίου ιδιωτικών εκπαιδευτικών… Ο σκοπός και ο στόχος της ψήφισης του Νόμου Κεραμέως ήταν να υπάρχει η μεγαλύτερη δυνατή ανισορροπία ανάμεσα στους ιδιοκτήτες και τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς. Το κατά το δυνατόν σταθερό εργασιακό καθεστώς που θα πρέπει για λόγους δημόσιου συμφέροντος να έχουν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί, σύμφωνα με την απόφαση 622/2010 του ΣτΕ,  έχει γίνει ένα καθεστώς απέραντης ανασφάλειας και φόβου. Τι έχει προκαλέσει ο νόμος Κεραμέως, μεταξύ πολλών άλλων;

• • Γιγάντωση της αδήλωτης και απλήρωτης εργασίας. Χιλιάδες ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί εργάζονται χωρίς να πληρώνονται απογεύματα, Σαββατοκύριακα, σε αναπληρώσεις, σε summer camps υπό την απειλή της απόλυσης με τις αρχές να νίπτουν προκλητικά τας χείρας τους.  

• Η εργασία των ιδιωτικών εκπαιδευτικών έχει πολλαπλασιαστεί χωρίς κανένα οικονομικό όφελος. Διπλά προγράμματα, συγγραφές βιβλίων και σημειώσεων, ηλεκτρονικές πλατφόρμες, ενημερώσεις γονέων απογεύματα, Σαββατοκύριακα, διαδικτυακή διδασκαλία για ασθενείς μαθητές, open days, Bazaars και πλήθος εκδηλώσεων είναι κάποιες μόνο από τις εργασίες που οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί σε πολλά σχολεία υποχρεώνονται να παρέχουν με την απειλή της απόλυσης και χωρίς αμοιβή.

• • Το ανεξέλεγκτο πλέον γονεϊκό bullying. Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο γεγονός ότι οι γονείς, γνωρίζοντας άριστα το εργασιακό μας καθεστώς, πιέζουν ασφυκτικά εκπαιδευτικούς (αλλά και διοικήσεις σχολείων) για καλύτερους βαθμούς και ευνοϊκή μεταχείριση των τέκνων τους. Ο πολλαπλασιασμός τέτοιων φαινομένων και με εμπλοκή ισχυρών γονέων, αποδεικνύει πέραν κάθε αμφιβολίας τι συμβαίνει.

• Την σαφή πτώση της ποιότητας της εκπαίδευσης αλλά και της εποπτείας των μαθητών: Υπό τέτοιες συνθήκες και με την απογοήτευση και την  εξάντληση να είναι κύρια χαρακτηριστικά της ζωής των συναδέλφων μας, οι εκπαιδευτικές υπηρεσίες δεν μπορούν να κρατηθούν σε υψηλό επίπεδο. Πολλοί μας αποκαλύπτουν ότι δεν αντέχουν πλέον την πίεση και δεν έχουν συχνά το κουράγιο να διδάξουν. Επίσης, με πολλούς γονείς να αντιλαμβάνονται την δεινή θέση των εκπαιδευτικών, η εποπτεία των μαθητών είναι πολύ δύσκολη. Ουκ ολίγοι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί τρέμουν ακόμη και να παρατηρήσουν έναν μαθητή, κυρίως ισχυρών γονέων, διότι ξέρουν ότι βάζουν τη δουλειά τους σε κίνδυνο.

• Το ιδιωτικό σχολείο δεν είναι πλέον ελκυστικός προορισμός εργασίας: Όπως είχαμε προειδοποιήσει με την έρευνά μας για το Big Quit, αποτέλεσμα των δυσμενέστατων εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών είναι πλέον τα σχολεία να δυσκολεύονται να βρουν προς απασχόληση κάποιες ειδικότητες (δασκάλους, πληροφορικούς, οικιακής οικονομίας κ.λπ.). Και η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί, διότι οι νέοι άνθρωποι αρνούνται να εργαστούν υπό εξαιρετικά πιεστικές και συχνά κακές συνθήκες χωρίς οικονομικό κίνητρο.

Αφήσαμε για το τέλος την υποκριτική δήλωσή της περί «σκυφτών δασκάλων» και «καλού» συνδικαλισμού. Αναφέρει η κ. Ζ. Μακρή ότι: «ο σκυφτός δάσκαλος δεν είναι καλός δάσκαλος. Κανείς δεν θέλει ο δάσκαλος να είναι σκυφτός. Καλώς κάνουν και συνδικαλίζονται, καλώς κάνουν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.»

Λυπούμαστε κ. Μακρή που χαλάμε το λυρικό σας αφήγημα, αλλά ο νόμος Κεραμέως αυτό ακριβώς θέλει: τον δάσκαλο σκυφτό, φιμωμένο, εξουθενωμένο. Τον θέλει έρμαιο του εργοδότη του. Και, φυσικά, δεν θέλει ούτε συνδικαλιστές (ουκ ολίγα εμπόδια έχει βάλει η προηγούμενη Υπουργός Παιδείας στη συνδικαλιστική μας δράση, αλλά και στις προσπάθειές μας να αποκαλύψουμε βαρύτατες παραβιάσεις της νομοθεσίας), ούτε συλλόγους διδασκόντων (και γι΄αυτό θεσμοθέτησε την υποχρεωτική παρουσία του ιδιοκτήτη στο Σύλλογο, ώστε τα στόματα να μένουν κλειστά). Ο νόμος Κεραμέως δεν θέλει, ούτε ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός να είναι πραγματικά εκπαιδευτικός, ούτε το ιδιωτικό σχολείο να είναι πραγματικό σχολείο. Μας θέλει αναλώσιμους υπαλλήλους και τα σχολεία αμιγείς επιχειρήσεις με ό,τι αυτό σημαίνει.

Και μια απορία. Άραγε, ο Υπουργός Παιδείας που στην πρώτη μας συνάντηση άκουσε με ενδιαφέρον τις θέσεις μας, συμφωνεί με όλα αυτά; Διότι, παρά τα θερμά λόγια, δεν έχει ικανοποιήσει ακόμη ούτε ένα από τα θεσμικά μας αιτήματα…

Για το Δ.Σ. της Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.