Εκπαιδευτικοί ΑμεΑ οι αόρατοι εκπαιδευτικοί

Εκπαιδευτικοί ΑμεΑ οι αόρατοι εκπαιδευτικοί

Εκπαιδευτικοί ΑμεΑ: Του χρόνου παρελθόντος και της υγειονομικής συγκυρίας δεδομένης, αλλά και της ιδιαιτερότητας του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, παρουσιάζεται αδήριτη η ανάγκη για διεύρυνση των προϋποθέσεων ως προς τα ευεργετήματα, που ο νόμος κατά συνταγματική επιταγή πραγματώνει το ηθικοπολιτικό αίτημα της μη άνισης μεταχείρισης των ανίσων.

Οι εκπαιδευτικοί ΑμεΑ, των οποίων τα δυσβάσταχτα ζητήματα υγείας αποτέλεσαν προσόν διορισμού (!) σύμφωνα με τον Νόμο-Γαβρόγλου, αλλά και το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο, αντιμετωπίζονται με επίφαση κοινωνικής πρόνοιας, κατά τρόπο άδικο, αναγκάζοντάς τους πολλές φορές να αποκλείσουν επιλογές στη διαδικασία επιλογής περιοχών ως αναπληρωτές και ως μόνιμοι να χάσουν διορισμό, αποκλείοντας περιοχές, αφού εκ των πραγμάτων θα βρίσκονται σε θέση σημαντικής διακινδύνευσης της υγείας τους.

Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο διασφαλίζει μόνο επιδερμικά την ισότιμη πρόσβαση στην εργασία, καθώς οι εκπαιδευτικοί ΑμεΑ καλούνται ενδεχομένως να βρεθούν σε τόπους εξαιρετικά απομακρυσμένους από επαρκή ιατρική φροντίδα και μακριά από την αναγκαία συνδρομή των οικείων τους, επιφορτίζοντάς τους με δυσανόλογο βάρος για τη διασφάλιση του βιοπορισμού τους.

Ο περιορισμένος αριθμός των ρητώς αναφερόμενων παθήσεων στο π.δ.50/1996, όπως επίσης και το δυσθεώρητο απαιτούμενο ποσοστό αναπηρίας (=>75%) προδιαγράφει τα προαναφερθέντα.

Η κοινωνική αποστολή του κράτους δεν περιορίζεται σε ένα μίνιμουμ πρόνοιας, αλλά στην επί της ουσίας εξασφάλιση ίσων όρων στον κοινωνικό διαγκωνισμό και αξιοπρεπούς συμμετοχής των ΑμεΑ στον κοινωνικό βίο.

Χωρίς δικαίωμα μετάθεσης οι ΑμεΑ εκπαιδευτικοί

Ο κατ’ εξαίρεση και κατά προτεραιότητα διορισμός των εκπαιδευτικών ΑμεΑ στον τόπο συμφερόντων τους, καθώς και η κατά προτεραιότητα επιλογή σχολείου υπηρέτησης των ΑμεΑ αναπληρωτών όχι μόνο δεν αποτελεί προνόμιο, όπως εκχυδαϊσμένα αναφέρθηκε στα δημόσια fora, αλλά αποτελεί επιτακτική ανάγκη, ώστε να υπάρξει επί της ουσίας κοινωνική εξισορρόπηση και δικαιοσύνη. Η δε αναδρομικότητα, με την παύση της υποχρεωτικής διετούς υπηρέτησης της πρώτης οργανικής, συμπληρώνει τα παραπάνω.

Η υγεία, ως μέγιστο αγαθό, δεν αποτελεί επιλογή και το γεγονός ότι όλες και όλοι είμαστε εν δυνάμει ΑμεΑ πρέπει να αποτελέσουν οδηγό δικαίου και ευόδωσης των αυτών αιτημάτων.

P.N.